Toespraak van Koen Kennis [N-VA], Schepen voor de Middenstand, tijdens de huldiging van de 100ste verjaardag van poelier Hermans, waarvoor dank. Het was gemoedelijk en gezellig.
Beste Alice en Frieda, René en Roger,
100 jaar is lang. Heel lang. Ik kan dat illustreren met een voorbeeld.
Weet u welke voetbalclub in 1922 haar allereerste landstitel behaalde? U raadt het goed: Beerschot, de ploeg die hier een beetje verderop speelt.
Het kan verkeren, dames en heren. Ook voor Beerschot, jammer genoeg.
Het verhaal van poelier Hermans, Antwerpser kan het niet. Het leest als het verhaal van de voorbije eeuw stadsontwikkeling en een beetje Suske en Wiske.
Moest Willy Vandersteen nog leven, hij tekende een album: ‘De populaire poelier’.
In 1922 zat Poelier Hermans nog niet op ’t Kiel, maar in het Schipperskwartier. Kuipersstraat 7, achter het Vleeshuis.
De poelier van ’t stad in het hart van ’t stad!
Jullie weten als poeliers beter dan wie ook hoe je een hart moet verwijderen. Dat wist het toenmalige stadsbestuur in de jaren ’60 jammer genoeg ook. De Vleeshuiswijk ging onder de hamer, de sloophamer.
De straat bestaat nog, het huis niet. Een aantal huizen staan nu in Bokrijk. Nummer 7 niet, ik heb het nagekeken.
Na hun verhuis uit de Kuipersstraat verhuisde de familie naar de Hofstraat, een beetje verderop, nog altijd in het oudste deel van de stad. Vlak in de ziel van ’t stad.
Volgende stop, volgende stap: de Everdijstraat. Tussen de Sint-Andriesparochie en het centrum.
In 1932 kwam de zaak Hermans thuis, hier op het Kiel. Hier bouwden ze een klantenbestand op over generaties heen. Jong en oud, van heinde en verre, allemaal wisten ze poelier Hermans te vinden.
‘Meesters in Wild en Gevogelte’, lees ik op hun website.
Dat ‘thuiskomen op het Kiel’, dat mag trouwens letterlijk genomen worden, want dit pand is ook het geboortehuis van René en Roger. En ze wonen ook hier boven, met hun resp. echtgenotes Alice en Frieda .
Ik weet dat ik bij hen aan het verkeerde adres ben om de loftrompet te steken. Daarvoor zijn René, Roger, Alice en Frieda veel te bescheiden. Toch ga ik het doen.
Antwerpen veranderde, het Kiel veranderde, maar wat niet veranderde is de liefde voor het vak, is de manier waarop de klanten hier decennialang terecht konden voor fijne vleeswaren. Deze zaak ademt respect uit. Deze zaak ademt vakmanschap uit. Deze zaak ademt familiewaarden uit.
Respect!, gelukwensen, en hartelijk dank vanwege het Antwerpse Stadsbestuur.